Afgelopen zondag 21 oktober heeft Peter van Steen deelgenomen aan de marathon van Amsterdam.
Na een intensieve voorbereidingsperiode van 3 maanden was hij er klaar voor. Een aantal wedstrijden gingen er aan vooraf en blessures bleven gelukkig uit.
Bij het trainen voor de marathon train je op het scherpst van de snede. De kunst is om niet geblesseerd te raken en uitgerust aan de start te staan. Dit gaat alleen als je je bewust bent van je eigen lijf. Ook is voeding heel belangrijk om een marathon goed uit te kunnen lopen. Dit betekent concreet dat je het hardlopen hebt verweven in je leven en een onderdeel van je structuur is geworden.
De zaterdag voor de marathon is Peter nog naar de tandarts geweest en deze constateerde een wortelontsteking. Peter kreeg antibiotica. Dit was niet echt en optimale voorbereiding in de laatste dagen voor de marathon.
Uiteindelijk stond hij toch aan de start. Na nog wat tips en diversen mensen geïnstrueerd te hebben voor voeding onderweg, klonk het startschot om 11.30 uur in het Olympisch Stadion van Amsterdam.
Het is moeilijk om als trainer/coach weerloos en afwachtend langs de kant te moeten staan, je kunt er niets meer aan doen, het is aan hem. Minuten lijken wel uren.
Ruim binnen het doel (4 uur) kwam Peter het stadion binnen. Met een brok in mijn keel kwam hij over de finish in 3 uur 48 minuten en 39 seconden.
Hij heeft moeten afzien vanaf 32 kilometer. Vele malen heeft hij gedacht aan stoppen. Hij vertelde je wilt maar een ding zitten. Maar er ging van alles door zijn hoofd. Ik heb een interview met de krant gehad, 3 maanden training, Gonny aan de finish, ik kan het niet maken om te stoppen.
Hij heeft een nieuwe levensles erbij en kan nog weken napraten over een heel bijzondere prestatie. Bovendien is hij een voorbeeld voor velen.
Jos van der Heijde heeft afgelopen woensdag een leuk woordje van waardering uitgesproken namens de Brijder. Peter leeft nog even op een roze wolk zoals hij het zelf omschrijft en kan nog niet echt bevatten wat hij heeft gepresteerd. Een mooiere beloning kan ik niet krijgen voor mijn werk!
Gonny.
dinsdag 30 oktober 2007
Eerste deelnemer Runningtherapie Brijder verslavingszorg loopt marathon van Amsterdam uit!
Afgelopen zondag 21 oktober heeft Peter deelgenomen aan de marathon van Amsterdam.
Na een intensieve voorbereidingsperiode van 3 maanden was hij er klaar voor. Een aantal wedstrijden gingen er aan vooraf en blessures bleven gelukkig uit.
Bij het trainen voor de marathon train je op het scherpst van de snede. De kunst is om niet geblesseerd te raken en uitgerust aan de start te staan. Dit gaat alleen als je je bewust bent van je eigen lijf. Ook is voeding heel belangrijk om een marathon goed uit te kunnen lopen. Dit betekent concreet dat je het hardlopen hebt verweven in je leven en een onderdeel van je structuur is geworden.
De zaterdag voor de marathon is Peter nog naar de tandarts geweest en deze constateerde een wortelontsteking. Peter kreeg antibiotica. Dit was niet echt en optimale voorbereiding in de laatste dagen voor de marathon.
Uiteindelijk stond hij toch aan de start. Na nog wat tips en diversen mensen geïnstrueerd te hebben voor voeding onderweg, klonk het startschot om 11.30 uur in het Olympisch Stadion van Amsterdam.
Het is moeilijk om als trainer/coach weerloos en afwachtend langs de kant te moeten staan, je kunt er niets meer aan doen, het is aan hem. Minuten lijken wel uren.
Ruim binnen het doel (4 uur) kwam Peter het stadion binnen. Met een brok in mijn keel kwam hij over de finish in 3 uur 48 minuten en 39 seconden.
Hij heeft moeten afzien vanaf 32 kilometer. Vele malen heeft hij gedacht aan stoppen. Hij vertelde je wilt maar een ding zitten. Maar er ging van alles door zijn hoofd. Ik heb een interview met de krant gehad, 3 maanden training, Gonny aan de finish, ik kan het niet maken om te stoppen.
Hij heeft een nieuwe levensles erbij en kan nog weken napraten over een heel bijzondere prestatie. Bovendien is hij een voorbeeld voor velen.
De reiomanager heeft afgelopen woensdag een leuk woordje van waardering uitgesproken namens de Brijder verslavingszorg. Peter leeft nog even op een roze wolk zoals hij het zelf omschrijft en kan nog niet echt bevatten wat hij heeft gepresteerd. Een mooiere beloning kan ik niet krijgen voor mijn werk!
Gonny.
Na een intensieve voorbereidingsperiode van 3 maanden was hij er klaar voor. Een aantal wedstrijden gingen er aan vooraf en blessures bleven gelukkig uit.
Bij het trainen voor de marathon train je op het scherpst van de snede. De kunst is om niet geblesseerd te raken en uitgerust aan de start te staan. Dit gaat alleen als je je bewust bent van je eigen lijf. Ook is voeding heel belangrijk om een marathon goed uit te kunnen lopen. Dit betekent concreet dat je het hardlopen hebt verweven in je leven en een onderdeel van je structuur is geworden.
De zaterdag voor de marathon is Peter nog naar de tandarts geweest en deze constateerde een wortelontsteking. Peter kreeg antibiotica. Dit was niet echt en optimale voorbereiding in de laatste dagen voor de marathon.
Uiteindelijk stond hij toch aan de start. Na nog wat tips en diversen mensen geïnstrueerd te hebben voor voeding onderweg, klonk het startschot om 11.30 uur in het Olympisch Stadion van Amsterdam.
Het is moeilijk om als trainer/coach weerloos en afwachtend langs de kant te moeten staan, je kunt er niets meer aan doen, het is aan hem. Minuten lijken wel uren.
Ruim binnen het doel (4 uur) kwam Peter het stadion binnen. Met een brok in mijn keel kwam hij over de finish in 3 uur 48 minuten en 39 seconden.
Hij heeft moeten afzien vanaf 32 kilometer. Vele malen heeft hij gedacht aan stoppen. Hij vertelde je wilt maar een ding zitten. Maar er ging van alles door zijn hoofd. Ik heb een interview met de krant gehad, 3 maanden training, Gonny aan de finish, ik kan het niet maken om te stoppen.
Hij heeft een nieuwe levensles erbij en kan nog weken napraten over een heel bijzondere prestatie. Bovendien is hij een voorbeeld voor velen.
De reiomanager heeft afgelopen woensdag een leuk woordje van waardering uitgesproken namens de Brijder verslavingszorg. Peter leeft nog even op een roze wolk zoals hij het zelf omschrijft en kan nog niet echt bevatten wat hij heeft gepresteerd. Een mooiere beloning kan ik niet krijgen voor mijn werk!
Gonny.
dinsdag 9 oktober 2007
Ervaringen runningtherapeut Gonny
Ik ben Gonny van Riessen en werkzaam als runningtherapeut bij de Brijder stichting.
De runningtherapie betekent veel voor de deelnemers. Bij de één neemt het de trek weg, bij de ander geeft het een bevrijdend gevoel in het hoofd.
Het allermoeilijkste vinden de deelnemers om vanuit zichzelf te gaan hardlopen.
In Alkmaar kunnen deelnemers op de zondag aansluiten bij een eigen ontstaan loopgroepje vanuit de runningtherapie. Deze groep verzamelt elke zondag om 09.30 in het recreatiegebied Geestmerambacht.
Om een betere conditie te krijgen en vooruitgang te boeken, is het belangrijk dat er drie keer in de week wordt hardgelopen. Voor elke deelnemer maak ik indien gewenst een schema en bespreken dit ook regelmatig.
Om aan te sluiten bij het gevoel van de deelnemers gebruik ik bij de intro van de training onderwerpen die herkenning oproepen.
Een voorbeeld hiervan is een stukje tekst dat ik las in het boek
Ik loop dus ik besta (van Suzanne Weusten);
Hardlopen vereist bepaalde geestelijke kwaliteiten, zoals wilskracht en uithoudingsvermogen. Je moet je ertoe zetten, de eerste kilometers zijn lastig, de adem gaat hortend en stotend, de spieren zijn nog niet soepel. Wie dat overwint, heeft een mentale opsteker. Je voelt je trots op jezelf omdat je iets hebt gedaan waar je aanvankelijk geen zin in had en wat niet vanzelf ging. Sommige lopers moeten elke keer opnieuw iets overwinnen voordat ze gaan hardlopen, anderen merken dat de verplichting van het begin inmiddels een behoefte is geworden, iets waar ze naar uitkijken.
Het allermoeilijkste van hardlopen is het aantrekken van je schoenen.
Als je ze eenmaal aan hebt, heb je in je hoofd al de beslissing genomen en ga je “gewoon”!
Mijn passie is hardlopen en die kan ik volledig kwijt bij de runningtherapie.
De runningtherapie betekent veel voor de deelnemers. Bij de één neemt het de trek weg, bij de ander geeft het een bevrijdend gevoel in het hoofd.
Het allermoeilijkste vinden de deelnemers om vanuit zichzelf te gaan hardlopen.
In Alkmaar kunnen deelnemers op de zondag aansluiten bij een eigen ontstaan loopgroepje vanuit de runningtherapie. Deze groep verzamelt elke zondag om 09.30 in het recreatiegebied Geestmerambacht.
Om een betere conditie te krijgen en vooruitgang te boeken, is het belangrijk dat er drie keer in de week wordt hardgelopen. Voor elke deelnemer maak ik indien gewenst een schema en bespreken dit ook regelmatig.
Om aan te sluiten bij het gevoel van de deelnemers gebruik ik bij de intro van de training onderwerpen die herkenning oproepen.
Een voorbeeld hiervan is een stukje tekst dat ik las in het boek
Ik loop dus ik besta (van Suzanne Weusten);
Hardlopen vereist bepaalde geestelijke kwaliteiten, zoals wilskracht en uithoudingsvermogen. Je moet je ertoe zetten, de eerste kilometers zijn lastig, de adem gaat hortend en stotend, de spieren zijn nog niet soepel. Wie dat overwint, heeft een mentale opsteker. Je voelt je trots op jezelf omdat je iets hebt gedaan waar je aanvankelijk geen zin in had en wat niet vanzelf ging. Sommige lopers moeten elke keer opnieuw iets overwinnen voordat ze gaan hardlopen, anderen merken dat de verplichting van het begin inmiddels een behoefte is geworden, iets waar ze naar uitkijken.
Het allermoeilijkste van hardlopen is het aantrekken van je schoenen.
Als je ze eenmaal aan hebt, heb je in je hoofd al de beslissing genomen en ga je “gewoon”!
Mijn passie is hardlopen en die kan ik volledig kwijt bij de runningtherapie.
Abonneren op:
Posts (Atom)